بیمارستان امام خمینی دهدشت با مردمانی محروم اما اتاقهای vip،آیا با عدالت بهداشت و درمان سازگار است

مطلب زیر را یکی از مخاطبین این پایگاه خبری برای این پایگاه خبری ارسال کرده است این پایگاه خبری نیز بنا به رسالت ذاتی خود آن را نشر داده است و این گفته ها را تایید یا رد نمیکند

وقتی تسکین گاه درد خود ماوای درد می شود.
درد فقدان وجود ریاستی آشنای به علم ریاست.

بیمارستان امام خمینی دهدشت دولتیست یا شبه دولتی یا جایی برای تفکیک جامعه به شهروند درجه اول و دوم؟
بیمارستان امام خمینی دهدشت از بدو تاسیس تاکنون، با هر دولت و نماینده ای، مرکز جنگ و جدل و حواشی رنگارنگ بود.
در بوم رنگش هر رنگی رخ نمایی کرده و می کند. 
از دخالت سیاسیون گرفته تا مسئله ی بدوی قومیت گرایی و بی توجهی دانشگاه علوم پزشکی استان به مشکلات این مرکز حیاتی.
مشکلاتی که همیشه بوده و هست و هر یک به طرقی عرصه را بر کادر درمان بیمارستان تنگ می کردند .
در کنار تمامی حواشی همیشه سوار بر متن بیمارستان، مدیریت کنونی بیمارستان خود یکه تاز و یگانه سوار بی رقیب میدان حاشیه های رنگارنگ این عرصه است.
جایی که اصل و فلسفه ی وجودی بیمارستان به قهقرا رفته و هر روز از کیفیت خدمت رسانی به مردم مظلوم و محروم کهگیلویه ی بزرگ کاسته می شود.
آقای دکتر نیکخو که بدون هیچ رابطه ی استخدامی با سیستم، به واسطه ی رایزنی های پشت پرده و چندماهه در تهران و با حمایت نماینده ی محترم استخدام و به دانشگاه تحمیل شد،از بدو تکیه بر کرسی ریاست بیمارستان گوی حاشیه را از همگان ربود.
از انتصاب و استخدام های سفارشی گرفته تا اختلاف با مدیر داخلی بیمارستان که حتی استعفای این مسئول را نیز در پی داشت.

از بوم رنگارنگ حواشی ایشان به مورد عجیب راه اندازی اتاق های VIP در این بیمارستان دولتی می رسیم.
گویی جناب آقای دکتر بیمارستان را با آزمایشگاه شخصی خود اشتباه گرفته و برای این مکان دولتی که باید به همه ی اقشار مردم فارغ از جایگاه،ثروت و زادگاه خدمات یکسان ارائه دهد نسخه ی جدا می پیچد.
در جایی که بیشتر مراجعان یا روستایی و عشایری یا از شهرستان های اطراف می باشند راه اندازی اتاق های VIP چه توجیهی دارد؟
با کدام مجوز و قانون و با کدام عیار مردم را دسته بندی کرده و به تحت های عادی یا ویژه می فرستید؟
در منطقه ای که اختلاف سطح درآمد به فاصله ی یک دیوار بین دو خانه کیلومترها بیداد می کند، تقسیم مکان دولتی به عادی و ویژه چه توجیهی دارد؟
اتاق های خصوصی که بستری شدن در آن ها منوط به پرداخت هزینه های گزاف در سطح بیمارستان های خصوصی تهران و شیراز و اصفهان است.
موضوعی که بیش از پیش به نابرابری در جامعه دامن زده و سلامت روانی مردم شهرستان و مراجعین به بیمارستان را با خطر جدی مواجه می کند.
شریف و مهم بودن انسان ها را به جیبشان گره نزنیم.
«تن آدمی شریف است به جان آدمیت
نه همین لباس زیباست نشان آدمیت.»
در پایان می طلبد مسئولین زی ربط از استاندار گرفته تا دانشگاه علوم پزشکی و نهادهای نظارتی و بازرسی به این موضوع ورود کرده و هر چه زودتر جلوی این نابرابری در ارائه ی خدمات درمانی دولتی به مردم شریف کهگیلویه ی بزرگ را بگیرند.